Hinn ómetanlegi dásamleiki snuðs

Prinsessan mín er skapstór lítil dama. Þessa tæpu fimm mánuði sem hún hefur glatt okkur hefur hún fengið ýmiskonar uppnefni, t.d. öskurapi, garganbolla og óperusöngkona. Langömmurnar eru alveg með það á hreinu að með þessi lungu verður hún fínasta söngkona (ef hún nær að halda lagi, sem er nokkuð meira en foreldrarnir geta). Ég verð að viðurkenna að ég var orðin svolítið þreytt á söngnum sem krafðist sífelldrar dvalar í fangi mömmunnar, hún m.a.s. svaf uppí. Þetta var það alvarlegt að ég gat varla brugðið mér af bæ án þess að hún kvartaði sáran við pabba sinn, eða hvern þann sem leit eftir henni á meðan. Lúrarnir hennar voru stuttir og hún var farin að verða geðill - það fékk enginn bros nema Stubburinn, sem er hennar uppáhalds leikfélag.

Hverju var þetta ófremdarástand að kenna? Jú, barnið harðneitaði að taka snuð! Í hver skipti sem við reyndum snuðið grét hún bara sárar og kúgaðist þar til við gáfumst upp (sem tók ekki langan tíma). Ég var farin að sjá fyrir mér vandræði þegar ég færi aftur að vinna. Hún myndi vera pirruð út í pabba sinn allan daginn (af því hann er ekki með brjóst) og síðan myndi mér ekki haldast á dagmömmum því hún væri alltaf að heimta fangið.

Á nýársdag (eftir frekar óskemmtilegt gamlárskvöld - það er ekkert gaman að sitja í gegnum fínan mat með grútsyfjað barnið öskrandi og það er heldur ekkert gaman að vera í fínum kjól og þurfa alltaf að vera að taka brjóstið út til að róa barnið) fengum við nóg. Nex tók hana í fangið, valdi snuð og stakk því upp í hana, aftur og aftur og aftur. Hún fór frá voli í grát í öskur og að lokum eftir klukkutíma þrjóskustríð feðginanna lá hún snöktandi í fanginu á honum tottandi snuðið. Síðan þá hefur snuðið verið hennar besti vinur, hún sefur í sínu rúmi, hún sefur tvo langa og einn stuttan lúr yfir daginn og drekkur á tæplega 4 tíma fresti. 

Snuðið hefur breytt öskurapanum mínum í sannkallað draumabarn! Það er verst að nú þarf ég að venjast því að hún sé ekki uppí, ég hef átt í stökustu vandræðum með að sofna síðan hún fór að sofa í sínu rúmi. 

3 ára pissudúkka

Bleyjuleysi stubbsins hefur gengið ágætlega síðan við tókum upp stimplakerfið. Ég útbjó dagatal og við keyptum stimpla með brosköllum og fýluköllum. Ef hann pissar í rúmið þarf hann að stimpla fýlukall og ef hann er þurr fær hann að stimpla broskall. Eftir ákveðinn fjölda broskalla er fjölskylduferð í sund.

Smám saman urðu broskallarnir fleiri en fýlukallarnir og þar til á þriðjudaginn voru komnir 11 broskallar í röð. Allt í einu fór allt í bakslag; nú eru komnir 3 fýlukallar í röð og hann pissaði m.a.s. á sig í leikskólanum.

Ég verð að viðurkenna að ég er orðin svolítið þreytt og svekkt. Kannski erum við að þessu aðeins of snemma - hann verður jú ekki 4 ára fyrr en í febrúar. Á hinn bóginn er hann svo duglegur og hefur verið bleyjulaus á daginn svo lengi.

Kannski ofmetum við getuna. Við gleymum því stundum að hann er bara þriggja - hann er nefnilega á við 5 ára meðalbarn í hæð og þyngd. 

Ekki er öll vitleysan eins...

... og hugmyndin komin frá skrifstofustjóra Heilbrigðisráðuneytisins. Lyfjasjálfsali???

Talandi um að gefa afslátt af reglunum.

Lyf eru ekki hver annar varningur! Almenningur gerir sér takmarkaða grein fyrir verkun lyfja og þarf í mörgum tilfellum leiðsögn starfsmanna apótekanna. Ég legg sjálf faglegan metnað í að upplýsa viðskiptavini um magntakmarkanir inntöku og veita aðrar upplýsingar sem viðskiptavinurinn óskar eftir.

Ég man vel eftir léttu rifrildi sem ég átti við vel meinandi konu í flugvél: Við vorum á leið á sólarströnd með Stubbinn 18 mánaða gamlan. Hann var búinn að vera með eyrnabólgu meira og minna í hálft ár og því vildi HNE-læknirinn hans setja rör í eyrun á honum fyrir flugferðina.
Ég vil taka það fram áður en lengra er haldið að Stubbnum er annt um sitt frelsi og vill ekki láta tjóðra sig niður í belti eða fang foreldra sinna. Eins og flestir vita er nauðsynlegt að börn sitji kyrr í sætum sínum í flugtaki og lendingu, en 18 mánaða fjörkálfur skilur slíkt ekki. Stubburinn vildi til afa síns í næstu röð og varð alveg snarvitlaus þegar hann fann að hann var fastur í belti áfast við móður sína.
Eitthvað fór grátur barnsins í taugarnar á konu sem sat örfáum röðum framar í vélinni (skiljanlega, lungu drengsins eru sterk). Allt í einu stóð konan við hliðina á sætinu mínu og otaði að mér glasi af Audax (verkjastillandi eyrnadropar sem ekki eru lengur á markaði);
Konan: Viltu ekki gefa barninu þetta?
Ég: Nei, takk. Þetta er bara frekjukast. Þar að auki má hann ekki fá dropa í eyrun núna, hann var að fá rör.
Konan: Þetta eru voða fínir dropar til að setja í nefið. Þá verður honum ekki svona illt í eyrunum.
Ég: Nei, nei. Þetta eru eyrnadropar og hafa áhrif á hlustarverk. Þar að auki var hann að fá rör,  þannig að það getur ekki verið að honum sé illt í eyrunum.
Konan: Lyfjafræðingurinn í apótekinu sagði að við ættum að setja þetta í nefið á stúlkunni okkar fyrir flugtak og lendingu.  Viltu ekki fá  af þessu fyrir drenginn? (Hún hefur örugglega verið að kaupa nefdropa líka, því það vita allir lyfjafræðingar að Audax á ekki að fara í nef.)
Ég: Ég er lyfjafræðingur og þetta eru eyrnadropar!
Konan: Við settum þetta samt í nefið á stúlkunni okkar og það virkaði fínt! Strunsaði burt í fússi.

Það getur vel verið að ég hafi verið farin að sýna óþolinmæði mína, en guð minn góður, hvenær náði hún því ekki að ég vissi nákvæmlega hvað væri að mínu barni og það var pjúra frekja - ekki eyrnaverkur. Stubburinn þagnaði loks þegar sætisbeltaljósið var slokknað og níu ára gömul frænkan fór með hann í göngutúr um vélina. Ég veit ekki hvort skapaði okkur meiri óvinsældir meðal flugfreyjanna; öskrin í flugtaki eða sífelldur göngutúr á milli foreldranna og langafans tuttugu röðum aftar. Stubburinn fékk að vera í fangi afa síns í lendingu og horfði dolfallinn á ljósin á jörðinni. Flugfreyjurnar voru ekkert að skipa afanum að draga fyrir gluggann - betra að brjóta aðeins reglurnar en að fá þessi öskur aftur.

Ég ætla að vona að Prinsessan verði aðeins viðráðanlegri þegar við förum í fyrstu utanlandsferðina hennar - hún er með enn sterkari lungu en stóri bróðir.   

Mætti selja lausasölulyf í sjálfsala

Tilraunastarfsemi

Þeir sem þekkja mig vita að ég er ekki manna viljugust til tilrauna. Ég held mig yfirleitt við sömu klippinguna árum saman og eldamennska er eftir uppskriftum - með mæliskeiðum og öllu.

Ég á móðursystur sem er hárgreiðslumeistari, m.a.s. mjög flinkur hárgreiðslumeistari. Miklar breytingar á hárstíl mínum hafa einkum verið henni að þakka - eða kenna, eftir því hvernig á það er litið. Þegar ég var 11 ára og frænka mín í hárgreiðslunámi fékk hún mig lánaða til að æfa sig. Ég kom heim með permanent! Ég var ellefu ára gleraugnaglámur með lambakrullur. Ég verð að taka það fram að yfirleitt er hárið á mér svo slétt að teygjur renna úr því og týnast.
Sjö árum síðar var ég á leið í útskriftarferð með MR. Þar sem hárið á mér er svo slétt og gróft verður það óviðráðanlega flatt í röku loftslagi (s.s. á sólarströnd). Minnug þess hversu flott ég var þegar ég var ellefu ákvað ég að fá mér permanent fyrir ferðina. Þá var frænka mín flutt 290km í burtu og því ekki minn reglulegi klippari. Tæpum mánuði fyrir brottför lét ég verða af því að skella rúllunum í og labbaði sæl með mínar krullur út af hárgreiðslustofunni. Einhverra hluta vegna entist permanentið ekki lengi og á öllum myndum frá Benidorm eru bara smá lufsuliðir í endunum á axlarsíðu hárinu - ekki smart þegar maður er átján!

Permanentið þegar ég var ellefu var fyrsta skiptið sem ég fékk að taka þátt í vali á klippingu. Móðir mín telst vera smekkmanneskja og jafnvel íhaldssamari en ég. Samt eru flestar myndir af mér frá aldrinum 4-10 ára ömurlegar - sítt að aftan og apecut! Mamma tók völdin aftur í smá tíma eftir permóið og ég fékk að hafa mitt axlarsíða ljósa hár í gaggó. Í lestrarfríinu fyrir samræmdu prófin skrapp ég 290km norður og heimsótti frænku mína í 5 daga. Fínt næði í sjávarplássinu til lesturs og það er alltaf gaman að spjalla við móðursystur mínar. Þegar ég steig úr vélinni á Reykjarvíkurflugvelli þekkti móðir mín mig ekki: Ég var í lopapeysu (sveitastemmningin), stuttu svörtu pilsi og Dr.Martin's skóm (hey - it's the nineties) og axlasíða ljósa hárið orðið knallstutt og kastaníubrúnt/rautt. Mér fannst ég flottust! Kastaníubrúni liturinn reyndist kostnaðarsamur í viðhaldi, en hár sem týnir teygjum og permanenti vill líka týna lit. Ég gafst því upp á dökka hárinu og safnaði aftur í - vitimenn - axlarsítt ljóst hár.

Það var ekki fyrr en sumarið eftir stúdentspróf - og ég á leið til vinnu í útlöndum - að ég gerði breytingu sem hefur haldið sér allt til dagsins í dag. Ég lét klippa mig knallstutt og aflitað með hettustrípum. Ef þið bæðuð einhvern um að lýsa mér fyrir ykkur væri lýsingin örugglega á þessa leið: Nokkuð yfir kjörþyngd, meðalhæð, stór augu og ljóst stutt hár. Jæja, þannig er ég ekki lengur ...

... Ég er komin með svart hár! 

Ég var ekki búin að efna loforðið...

Ég var víst búin að lofa nafnatilkynningu eftir skírnina á laugardag, en sveik það alveg.

Dömunni liggur svo svakalega á að stækka að hún liggur á brjóstinu allan daginn og ég rétt næ að gera það allra nauðsynlegasta (fara í sturtu, borða og ganga frá í eldhúsinu) á meðan hún sefur. Annars er hún eitthvað kvefuð og var með hita daginn fyrir skírnina, þ.a. ég er ekki enn farin að leggja í að láta hana sofa úti í vagni.

Dagarnir hafa gengið út á það undanfarið að horfa á BBC-búningadrama á DVD og HM í knattspyrnu kvenna á RÚV. Ég verð að fara að innheimta kengúrupokann frá litlabróður þ.a. ég geti a.m.k. brotið saman þvott og jafnvel bloggað með prinsessuna í fanginu.

Mér skilst að góðvinur minn úr Árbænum og hans hafnfirska spúsa ætli að hjálpa mér að fjölga börnunum í vinahópnum. Hamingjuóskir í Hlíðarnar   Auðvitað krefst ég nánari upplýsinga um hvenær von er á krílinu og heimsóknarréttar þegar foreldrarnir eru tilbúnir til að taka á móti heimsóknum.

Eru allir orðnir forvitnir??? Litla prinsessan mín heitir Iðunn Birna. 

Grobb og mont og ég má það alveg!

Við mæðgur komum heim á þriðjudagseftirmiðdegi og höfum stokkað upp í sólarhringnum síðan. Í stað þessa venjulega "vaka á daginn, sofa á nóttunni" höfum við ákveðið að það séu 3 nætur yfir sólarhringinn og engin þeirra á milli kl 00 og 05. Fyrsta nótt er yfirleitt c.a. 05-08, næsta upp úr hádegi og svo aftur frá kvöldmat og fram að miðnætti. Þess á milli eru lúrarnir of stuttir til að mamman sofni og hefur sjónvarpsáhorf heimilisins litast af því. Ég get með sanni sagt að ég viti allt það nýjasta um störnurnar í Hollívúdd, enda eina sem hægt er að horfa á á nóttunni er "Star Daily" á Star! sjónvarpsstöðinni.  -  Ég er alveg að fara að opna BBC diskana sem komu frá Amazon um daginn.

Fæðingin gekk vel. Sú stutta var reyndar búin að kúka í legvatnið, þ.a. ég þurfti að fæða á fæðingargangi í stað þess að fara í Hreiðrið. Það var allt í lagi, ég fékk svo frábæra ljósu þar.
Ég vaknaði aðfaranótt mánudags kl 05:20 með verki og legvatnið farið að leka og Lilla var mætt á svæðið kl 10:10.  Skotfljót þessi!

Stubburinn er svo montinn af Lillu og er alltaf að strjúka henni um kollinn. Hann kemur líka með bækur og heldur opnum fyrir hana til að sýna henni myndirnar, ekkert smá sætur. Hann gerir sér líka alveg grein fyrir að hún er mjög lík myndunum af honum frá því hann var svona lítill.

Ég get ekki annað en póstað mynd af sætustu systkinum í heimi!

Stúlka fædd

Litla daman fæddist þann 13. ágúst 2007 kl 10:10.

48cm og 2850g (11.4 merkur) - oggupínulítil.

Mamman er sybbin og skrifar meira seinna. 

Hvað með 4 og 5 ára?

Ég veit ekki hver ykkar skoðun er, en mér finnst eðlilegt að 4 og 5 ára börnum sé boðið upp á skipulagt tómstundastarf.

Flest knattspyrnufélög bjóða upp á æfingar fyrir börn yngri en 6 ára (8. flokkur karla og 7. flokkur kvenna) og margar aðrar íþróttagreinar bjóða yngri börnum þátttöku. T.d. karate og fimleikar. Æfingagjöld fyrir Stubbinn minn í knattspyrnu eru 20.000kr á ári, nokkuð lægra en í eldri flokkunum, en ekki styrkhæft frá Borginni, skv. þessari frétt, þar sem hann varð 3 ára á þessu ári. Hann er fótboltamaður af ástríðu og lifir fyrir að fara á æfingar.

Einnig er mælst til þess að börn hefji tónlistarnám snemma. Suzuki-aðferðin miðar við 4-5 ára.

Ég vildi gjarnan geta leyft Stubbinum að velja sér annað tómstundagaman til að stunda samhliða fótboltanum. Tónlist, fimleika, myndlist eða hvaðeina sem hann hefur áhuga á. Það er hins vegar nokkuð stór biti að kyngja að borga kannski 50.000kr á ári fyrir tómstundirnar og fagna ég því framtaki Borgaryfirvalda. 

Hins vegar vil ég koma á framfæri smá athugasemd: Hvað með 4 ára og 5 ára börnin?

20 þúsund börn fá frístundakort

"Á morgun klukkan ellefu!"

Mágkona mín var í heimsókn á föstudagskvöld þar sem við Nex buðum Skagfirðingunum hennar í hamborgara á la Nex (mmm, nú verð ég svöng aftur). Stubburinn sat með henni úti á "svölum" (við búum á jarðhæð) og var á fullorðinslegu spjalli með frænku sinni. Ég sat inni í stofu og hleraði samtalið:

Frænka: "En hvenær ætlar litla systir þín að fæðast?"
Stubbur: "Á morgun klukkan ellefu!"
Frænka: "Strax á morgun?"
Stubbur: "Já, ég fer með mömmu til læknisins að sækja litlu systur."

Ég er búin að segja nokkrum fjölskyldumeðlimum þessa sögu yfir helgina og varð hugsað til þess að ég er ekki nógu dugleg að punkta niður gullkorn af munni Stubbsins. Ég læt því fljóta með nokkra gullmola sem fallið hafa vegna væntanlegrar fjölgunar í fjölskyldunni. (Einnig vegna frændans sem kom í heiminn í nóvember s.l.)

Skilgreiningar:
Á morgun: Einhverntíman næstu daga að morgundeginum undanskildum.
Í gær: Einhverntíman síðustu daga að gærdeginum undanskildum.
Á eftir þegar ég er búin að sofa: Á morgun.
Áðan: Í gær eða fyrr í dag.

Um ófæddan frændann: "Hann ætlar að verða fótboltastrákur eins og ég og hann á að vera í marki!"

Stubburinn hitti leikskólafélaga sinn úti á róluvelli og fór að spjalla við foreldrana:
Foreldri skólafélagans: "Áttu einhver systkini?"
Stubbur: "Já, ég á bróður."
Foreldri skólafélagans: "Hvað heitir bróðir þinn?"
Stubbur: "Axel." (Það er litli frændinn)
Foreldri skólafélagans: "Hvað er hann gamall?"
Stubbur: "Átján! " (Frændinn var 7 mánaða þegar þetta samtal átti sér stað.)
Foreldri skólafélagans: "Áttu fleiri systkini?"
Stubbur: "Já, ég á systur."
Foreldri skólafélagans: "Hvað er hún gömul?"
Stubbur: "Fimm " (Systirin var ófædd.)

Að segja ömmu sinni og afa að von sé á litlu systkini:
"Ég ætla að verða stóri bróðir!"
Amma (hissa): "í alvöru? Er mamma með lítið barn í maganum?"
Stubbur: "Já, litla systur!" (Viti menn, 14 vikum síðar sýndi sónarinn stelpuskott.)

Mamma: "Hvort viltu heldur, systur eða bróður?" (Spurt áður en kynið var ljóst)
Stubbur: "Systur!"
Mamma: "En þú veist að systir er stelpa og bróðir er strákur."
Stubbur: "Já, en þetta er stelpa og stelpur geta líka spilað fótbolta!" (Sko minn!)

Eftir að hafa farið með í mæðraskoðun og fengið að hlusta á hjartsláttinn hjá litlu:
"Af hverju sótti ljósmóðirin ekki litlu systur?"

Á biðstofu læknis:
Stubbur: "Mamma, erum við að fara til læknisins núna?"
Mamma: "Já."
Stubbur:  "Ætlar læknirinn þá að sækja litlu systur í rassinn þinn?" (Ekki beint þægilegasta spurningin að fá á yfirfullri biðstofu)

"Æi mamma, förum bara núna til læknisins að sækja litlu systur!" (Svolítið óþolinmóður) 

 

Það verður forvitnilegt að sjá hvort sú stutta fæðist klukkan ellefu. 

Loksins hlýðir maður ljósu

Í dag er formlega síðasti dagurinn minn í vinnu þar til eftir fæðingarorlof.

Ljósan gaf mér smá svip á miðvikudaginn þegar ég lýsti fyrir henni vinnufyrirkomulaginu og Nex sá ástæðu til að leiðrétta aðeins frásögnina. Ég gleymdi nefnilega að minnast á það að ég gleymi stundum að borða hádegismat. Úps! Hún vill líka að ég sofi meira. 8 tímar yfir nóttina mínus pissupásur og veltingur er víst ekki nóg og ég má ekki stilla vekjaraklukkuna. Safna kröftum takk! Hmm... hvað ætli ég hafa mikla þolinmæði fyrir svoleiðis vitleysu? Ætli ég horfi ekki bara á BBC Prime og DVD safnið eins og það leggur sig næstu dagana.

Ég er búin að setja upp könnun til hliðar þar sem "hinum fjölmörgu" lesendum bloggsins er boðið upp á að giska á fæðingardag. Hitti einhver á rétta dagsetningu fær sá hinn sami mynd af dömunni og titilinn heiðursfrænka/heiðursfrændi. 

Garðyrkjumennirnir eru búnir að þökuleggja blettinn á bak við blokkina. Ég get svarið að ef ég væri að skipta við þá beint væri ég búin að krefjast þess að þeir taki upp þökurnar og slétti jarðveginn betur undir. Grasflötin minnir meira á móa en grasflöt. Ekki beint auðvelt fyrir 3 ára stubb að spila fótbolta á þessu.  Ég er samt búin að ákveða að láta þetta ekki pirra mig. Grasið jafnar sig örugglega á endanum og við ætlum að taka upp jarðveginn á blettinum okkar næsta vor hvort eð er. Líklega helluleggjum við blettinn áður en við setjum upp grindverk.

Farin aftur að vinna - síðustu 2 tímana þetta árið